Katarzyna Rapczyńska-Lubieńska, Wirtualna Polska: Fabryka czekolady przywodzi na myśl miejsce magiczne, może nawet takie z powieści Roalda Dahla "Karol i fabryka czekolady". Z czym Panu kojarzy się to miejsce? Kazimierz Talarek: Coś w tym jest, że fabryka, w której produkuje się czekoladę, przypomina trochę bajkowy świat. Niejednokrotnie, gdy miałem okazję oprowadzać wycieczki po fabryce Wedla, spotkałem się z takim stwierdzeniem. Pewnego razu jeden ze zwiedzających wyznał, że od lat mieszka w bloku naprzeciwko i często czuje ten charakterystyczny zapach czekolady. Zawsze marzył o tym, by znaleźć się w środku i na własne oczy zobaczyć, jak wygląda produkcja słodyczy. Mnie osobiście to miejsce kojarzy się z dzieciństwem. Gdy mieszkałem z rodzicami, często odwiedzali nas krewni z warszawskiej Pragi. Pamiętam, że zawsze przywozili ze sobą mnóstwo smakołyków, kakao, które mama podawała potem na śniadanie, a także cukierki, które wisiały u nas na choince. W Wigilię, ja i mój brat nie mogliśmy doczekać się, kiedy wreszcie je pozrywamy i zjemy! To były ciężkie czasy, nie można było kupić wszystkiego, jak dziś. Dlatego okres świąt zawsze sprawiał nam radość. Zaczął Pan pracować w Wedlu w wieku 19 lat i przez pół wieku na pewno był Pan świadkiem wielu przemian zachodzących w firmie. Jak wyglądała Pana ścieżka zawodowa? Wszystko zaczęło się w 1969 r. Jak każdy młody człowiek, szukałem pracy i miałem to szczęście, że trafiłem akurat do Wedla (wówczas firma nosiła nazwę 22 lipca, dawniej E. Wedel). Początkowo były to praktyki biurowe, ale szybko zrozumiałem, że moje miejsce jest na produkcji. Zacząłem od podstaw, uczyłem się technik takich jak konszowanie i temperowanie, aż tu nagle po 3 miesiącach pracy powołano mnie do wojska. Kiedy odbyłem służbę, podjąłem kolejne kursy związane z produkcją wyrobów takich jak Mieszanka Wedlowska, Torcik Wedlowski, Ptasie Mleczko®, a także czekolady twarde i nadziewane. Gdy w 1973 r. zostały zakupione nowe urządzenia, byłem przy uruchamianiu ich na rzecz produkcji czekolady z pełnymi orzechami na nowo zakupionym agregacie. Pracowałem też przy produkcji batoników ówczesnych batoników, które nosiły nazwy imion technologów, którzy je stworzyli. W ten oto sposób powstały: Malwinka, Józefinka, Stefanka, Alinka czy Czaruś. W 1987 r. pomagałem Renecie i Basi, czyli naszym technolożkom, przy wdrażaniu receptury Pawełka, który wówczas wchodził na rynek. Rok później zostałem tzw. mistrzem, a potem Kierownikiem Strefy Produkcyjnej, zarządzałem wtedy grupą ok. 70 osób. Ponieważ firma się rozwijała, zmieniały się też nazwy stanowisk. W 2006 r. zostałem Liderem Zespołu Produkcyjnego, a dodatkowo 4 lata później planistą produkcji na linii pianek Ptasie Mleczko®. Praca przy produkcji wyrobów cukierniczych to wielka odpowiedzialność, ale i przyjemność. Czy czekolada to Pana ulubiony smakołyk? Ja generalnie jestem łasuchem. Zawsze chętnie spróbuję każdego wedlowskiego wyrobu. Nawet teraz, na emeryturze, patrzę, co nowego pojawiło się na półkach sklepowych. Niezwykle pozytywnym odkryciem okazała się dla mnie Czekolada Mocno Mleczna , która jest super! Z kolei smak czekolady Mocno Gorzkiej 80 proc. kojarzy mi się z początkami mojej pracy. Uwielbiam także Ptasie Mleczko® – to taki rarytas, że wystarczy zjeść kostkę, a po chwili znika całe pudełko. A z Mieszanki Wedlowskiej najbardziej lubię Pierrota i Bajecznego. W 1926 r. włoski plakacista Leonetto Cappiello stworzył na zlecenie Jana Wedla kultową dziś grafikę przedstawiającą Chłopca na Zebrze. Co Pan sądzi o tej reklamie? Od 50 lat mieszkam w Warszawie i Chłopiec na Zebrze zawsze widniał na budynku dawnej fabryki Jana Wedla przy ul. Szpitalnej. Uważam, że ten symbol to największa wizytówka firmy i jej wyróżnik. Jak wiadomo, Jan Wedel słynął z innowacyjności. Sądzę, że niewielu jest dziś biznesmenów, którzy mają tak otwarty umysł, którzy stawiają na ludzi i nie boją się trudności. Firma poradziła sobie nawet w czasach kryzysu, gdy w latach 80. nie było dostępu do ziarna kakaowca. Zawsze kierowałem się zasadą trzech P – "Praca, Pasja i Pokora" Kazimierz Talarek Ptasie Mleczko® to ulubiona przekąska Polaków. Proszę powiedzieć, co sprawia, że te czekoladowe kostki są tak pyszne? Niestety receptura to pilnie strzeżona tajemnica, ale warto zwrócić uwagę na historię powstania kultowych pianek. W 1936 r. Jan Wedel zlecił swojemu maestro, aby stworzył coś, co chwyci za serce każdego. Kiedy spróbował nowego smakołyku, spytał współpracowników: "Czego potrzeba do szczęścia człowiekowi, który już wszystko posiada?". Wtedy ktoś odpowiedział: "Tylko ptasiego mleka". Tak powstała pyszna pianka, a wraz z nią nazwa, którą znamy do dziś. Na uwagę zasługuje również grafika, np. ta z motywem siedzącego na gałęzi kolorowego ptaka, a także gwiezdna droga mleczna. Jak Pan ocenia zmieniające się trendy w opakowaniach? Wedlowskie wyroby to nie tylko czekolada, ale przede wszystkim cała koncepcja wizualna. Dawniej opakowania niektórych produktów zdobione były laką sprowadzaną prosto z Chin. Z kolei opakowanie szaty graficznej czekolady Jedyna, powstałej w 1936 r. zostało zaprojektowane przez Zofię Stryjeńską, jedną z najbardziej znanych malarek dwudziestolecia międzywojennego. Po wojnie, grafikę opakowania, które znamy dziś, stworzył Karol Śliwka. Jeżeli chodzi o Ptasie Mleczko®, rysunek siedzącego na gałęzi kolorowego ptaka, został zaprojektowany przez artystę J. Hołuba. To pokazuje, że od zawsze stawia nie tylko na wrażenia smakowe, ale i estetyczne. Kolibry, flamingi, sowy, papugi – to tylko przykładowe gatunki ptaków, których wzory zdobią nowe opakowania niebiańsko lekkich pianek. Czy takich "smaczków" jest więcej? Zbliżają się święta. Wśród licznych propozycji wyrobów doczekaliśmy się wielu smaków kojarzących się z Bożym Narodzeniem. Osobiście stawia Pan na klasyczną mocno-gorzką czy chętnie sięga również np. po Czekoladę białą karmelową z solonymi orzeszkami? Ja generalnie jestem łasuchem. Zawsze chętnie spróbuję każdego wedlowskiego wyrobu. Kazimierz Talarek Mnie osobiście smakuje wszystko, ale wiadomo, że każdy ma swój gust. A ponieważ trzeba iść z duchem czasu, stara się zaspokoić różne potrzeby. Jednemu będzie smakowała czekolada gorzka, drugiemu mleczna, jeszcze innemu Czekolada mleczna z bakaliami i żurawiną. Wielką sztuką jest natomiast tak dobrać nadzienie, aby pasowało do całości. Dlatego produkty poddawane są badaniom sensorycznym. Jeżeli w nutce smakowej jeszcze czegoś brakuje, szukamy dalej. Dziś mamy mnóstwo nowości, które podobają się ludziom. Dzieci, które szczególnie czekają na Gwiazdkę, również mają sporo uciechy. Świąteczną paczkę przyjaciół stanowią Renifer, Mikołaj, oraz Bałwanek. Dzięki wedlowskim wyrobom mogą na chwilę przenieść się do świata bajkowych postaci, prawda? Święta to magiczny czas, zwłaszcza dla dzieci, które najbardziej cieszą się z prezentów. Jan Wedel nigdy nie zapominał o dzieciach. Starał się tworzyć czekoladowe wyroby inspirowane zabawą – czy to samolotami, czy też postaciami z bajek. Dziś wedle tej tradycji mamy np. świąteczną paczkę przyjaciół, którą niezmienne stanowią Renifer, Mikołaj oraz Bałwanek. Jest też Kalendarz Adwentowy, który umila czas oczekiwania na Boże Narodzenie, a także Torcik Wedlowski z gwiazdkami i otwartym okienkiem oraz Mieszanka Wedlowska w opakowaniu w kształcie bombki. Pięknie wygląda również świąteczna edycja pianek Ptasie Mleczko®, o waniliowo-cynamonowym smaku, z wzorkami reniferów. Jeśli wolimy bardziej poręczne opakowanie, możemy sięgnąć po Ptasie Mleczko® w wersji mini. Te kwadratowe kostki to kolejny strzał w dziesiątkę! Fabryka Wedla to rzeczywiście miejsce niezwykłe. Spędził Pan tam kawał życia. Co było najważniejsze w tej pracy? Zawsze kierowałem się zasadą trzech P – "Praca, Pasja i Pokora". Do tego dodawałem jeszcze literę "S", czyli Szacunek do ludzi. To moje zawodowe credo, dzięki któremu jestem tu, gdzie jestem. Za czym najbardziej będzie Pan tęsknił? Najbardziej będzie brakować mi ludzi. Zwłaszcza rozmów z nimi. Oczywiście wciąż mamy kontakt, ale obecny system pracy zdalnej nieco to utrudnia. Oprócz tego będę tęsknił za cudownym zapachem czekolady i możliwością próbowania smakołyków na miejscu. Mogę kupić wszystko w sklepie, ale kosztowanie czekolady prosto z linii produkcyjnej było czymś w rodzaju próbowania świeżego chleba. Jeszcze gorącego, wyjętego prosto z pieca. Pomimo przejścia na emeryturę z radością będę obserwował dalszy rozwój Wedla. Jestem dumny z tego, że mogłem pracować w tak wspaniałej firmie, ze 170-letnią tradycją.
Tortowy Zakątek Wyroby cukiernicze. 5.0. (4 opinie) Produkcja wyrobów cukierniczych. ul. Majowa 161, 43-400 Cieszyn. w odległości: 60 km. Firma Tortowy Zakątek powstała w 2019 roku. Siedziba naszej działalności mieści się w Cieszynie, na terenie województwa śląskiego.W tym roku wiosna szła do nas przez 100 zim i 50 jesieni. Mijała deszczowe doliny i góry śniegowe. Ale w końcu do nas dotarła! I to w jakim stylu… Do Wrocławia ta najbardziej wyczekiwana pora roku wkroczyła prawdziwie rozbujanym, muzycznym krokiem. 19. kwietnia Wytwórnia Filmów Fabularnych została oblężona. Zaatakowana przez tłumy spragnionych dobrej zabawy partyzantów, czekających na dobrą „bibę” i domagających się prostych dźwięków. I dostali, co chcieli; „ prezentuje” zbombardował nas gradem pozytywnych niespodzianek, w ramach powracającego cyklu koncertów z okazji (prawie) Pierwszego Dnia Wiosny. Zaczęło się delikatnie i tuptająco. Tak właśnie – bo tuptała widownia, i tuptał Bethel, który jako pierwszy zagrzał parkiet sceny wytwórnianej. Zagrali wszystkie znane kawałki, za które wrocławska publiczność ich wielbi, czyli Muzyka serc, Zabrali mi skrzydła czy Skafander. Grzesiek „Wlazi” Wlaźlak i Piotrek Zarówny tradycyjnie już kokietowali nastolatki swoim tańcem, po raz kolejny udowadniając, że urodzone z nich zwierzęta sceniczne. Kapela zaczęła dosyć duchowo, można by nawet powiedzieć „jęcząco”, ale potem było już tylko lepiej. Szybkie, rytmiczne utwory ska to jest właśnie to, co wynosi ich na wrocławskiej scenie coraz wyżej. Byle tylko nie potknęli się na eksperymentach ze zbyt spirytualistycznym dubem, a czeka ich iście trójkolorowa przyszłość. Gdy publiczność już poskakała, pośpiewała i napatrzyła się do woli, przyszedł czas na nieco spokojniejsze klimaty. Powiedziałabym wręcz… usypiające. Oto „objawienie” TV4, zwycięzcy programu „Nowa Generacja” – wrocławska kapela Lov. Cóż, mnie ten zespół zdecydowanie nie przypadł do gustu. Może sprawił to wokalista Andrzej Strzemżalski? Głos miał rzeczywiście ciekawy, i jak się postarał, to nawet zmysłową chrypkę zdołał wykrzesać. Szkoda tylko, że na scenie starał się wyglądać jak idol gimnazjalistek, Joe Jonas (nawet zginał się na ten sam bok…). Gdyby jednak zamknąć oczy, można by zasłuchać się w melodyjnym Wiem, który słusznie wywalczył im rywalizację do bursztynowego słowika w konkursie Sopot Festival 2009. Utwór jest melodyjny i dźwięczny, jak urocze, zaplanowane komercyjne dziecko Myslovitz, Wilków i Edyty Bartosiewicz. Podobnie Zakładnicy samotności – te wpływy są tak oczywiste, że aż denerwujące. Gdyby nie energiczny (naprawdę!) i już bardziej śmiały rock w utworze O t o n i e a, chyba bym usnęła na stojąco. Lov polecam jak najbardziej, ale w domowym zaciszu i przy kubeczku kakao, słuchane niezbyt głośno. Ale, błagam, nie dawajcie ich znowu na koncert z okazji pierwszego dnia wiosny…! Po tym lekko usypiającym występie miała przyjść kolej na mieszankę reggae, hip-hopu i dancehall, czyli Natural Dread Killaz. Publiczność podskakiwała z niecierpliwości, atmosfera stawała się gorętsza, a gdy na scenie pojawił się w końcu ubóstwiany Mesajah, w tan poszły biodra, a w ryk głosy. NDK zagrali jak zawsze – energicznie, wibrująco i radośnie. Nie zabrakło zapewnień o trwających pracach nad nową płytą, nawet usłyszeliśmy kawałek, który ma się na niej ukazać. Pozytywne zaskoczenie – wrocławscy nawijacze zaczęli coś kombinować z tanecznym latino! Słuchacze bawili się szampańsko, Yanaz szalał na scenie, Mesajah czarował uśmiechem, a paXon przekazywał rastamańskie przesłania. Kto na koncercie NDK jeszcze nigdy nie był, niech zapłonie rumieńcem wstydu i śpiesznie na taki pobieży, bo tam fajna „biba” zawsze jest. I tak połowa koncertu za nami. Teraz przyszedł czas na bardziej „zamiastowe” gwiazdy, takie jak Afromental. Ich muzyka ma wielu fanów, ale nie brakuje też zatwardziałych tradycjonalistów, którzy za twórczością żwawych chłopców z Warszawy nie przepadają. Ja zdecydowanie należę do tej pierwszej grupy. Bo jak można się nie zakochać, widząc Wozz’a i Tomsona, wbiegających na scenę, przy akompaniamencie gitarki Barona i klawiszach Śniadego? Trudno tak zrelacjonować ich koncert w kilku zdaniach – tyle tam było szaleństwa, tyle rytmu i tyle melodyjnego rapu… Oczy z trudem nadążały za biegającym na całej scenie Wozz’em, a uszy eksplodowały od wpychających się tam dźwięków. Każde miejsce, na którym występuje Afromental, zamienia się w energetyczną bombę światła, muzyki i charyzmatycznego wokalu. Mają te swoje perełki koncertowe, by wymienić chociażby symboliczny pojedynek publiczności i zespołu pt. „zróbcie hałaaas!” Rozochocona widownia ochoczo podjęła wyzwanie, a i sama kapela nie próżnowała. Z niejaką melancholią muszę stwierdzić, że koncert nie miał żadnych słabych punktów. Szkoda tylko, że Pray 4 love nie było… Ale wszystkie pozostałe utwory zagrali tak, że nawet najbardziej konserwatywny fan rock’n’rolla bawiłby się jak na Przystanku Woodstock. O ile ich poprzednicy, NDK, co chwila sprawiali wrażenie, że są tu niejako z łaski i że może im się trochę nie chce, to Afromental dał z siebie 200 % normy. Słuchać ich muzyki z płyt to jedno, ale zobaczyć ich na żywo – to jest dopiero show! Stanowczo więcej takich koncertów, poproszę. I tak oto dotarliśmy do końca. Czy może raczej – wspaniałego początku końca, a może to był dopiero koniec początku? Przestałam się nad tym zastanawiać z chwilą, gdy na deski sceny WFF wkroczył Happysad. Muzyka dla każdego człowieka w każdym wieku. Regresywny rock z tekstami nie do podrobienia, z charakterystycznym wokalem i unikalnymi solówkami gitarowymi. Grali długo i wyśmienicie… Było trochę utworów z ich najnowszego krążka Mów mi dobrze, ale usłyszeliśmy też parę kawałków znanych chyba każdemu miłośnikowi ich twórczości - Zanim pójdę, Piękna czy Hymn 78. Ale czy warto wydać kasę i przejść się na ich koncert, zamiast spokojnie usiąść w domu i wysłuchać piosenek w lepszej jakości, bez krzyków widowni i poszturchiwania „pogowiczów”? Absolutnie, zdecydowanie, jak najbardziej… tak! Choćby po to, żeby zobaczyć przesłodkiego Kubę Kawalca, jak stoi niby taki nieśmiały ze swoją gitarką. Chociaż dlatego, żeby pośpiewać znane na pamięć teksty ich utworów, wespół z setkami innych szalonych fanów. A już najpewniej po to, by usłyszeć Undone, nie nagrane oficjalnie na żadnej ich płycie. Można tak stać i słuchać, i słuchać, i oglądać… …Aż nadeszła wiosna! Romantycznie i idealistycznie opowiadam się za wersją, że to właśnie ta cała pozytywna energia, jaka płynęła z Wytwórni Filmów Fabularnych, sprawiła, że długo oczekiwana przez wszystkich pora roku wreszcie do nas przyszła. Jak na pierwszy od kilku lat koncert z cyklu Pierwszego Dnia…, „ prezentuje” spisał się bardzo dobrze. Organizacyjnie było bez zarzutu, wrocławska kulturalna publiczność nie straciła honoru, a jestem pewna, że wielu nie-wrocławian będzie rozpowiadać w swoich miastach o chwalebnej tradycji, jaka powróciła do stolicy Dolnego Śląska. Zachęcałabym też, by na przyszłe lata organizatorzy nie bali się o frekwencję i odważyli się zapraszać zespoły, których nazwy pisze się naprawdę dużą czcionką. Jest czego wyczekiwać. Bo nie ma lepszego sposobu na świętowanie nadejścia wiosny, jak z muzyką w sercu. (tekst opublikowany w marcu 2010)
Zad.1 W tym roku pewna wytwórnia słodyczy oferuje 8 rodzajów ciastek i wyprodukuje ich łącznie 12 000t. W przyszłym roku chcę tę ofertę zmniejszyć do 30 rodzajów, ale zwiększyć produkcję o 15%. a) Ile ton ciastek wytwórnia planuję wyprodukować w przyszłym roku? b) O ile procent zmniejszy się oferta wytwórni w przyszłym roku? Zad.2 Cena brutto pewnego towaru wynosi 2592 złPolska należy do największych producentów słodyczy w Unii Europejskiej. Produkujemy około 700 ton słodyczy rocznie. Znajdujemy się w pierwszej dziesiątce producentów z UE. Wyprzedzają nas jedynie takie słodyczowe potęgi, jak Niemcy, Włochy, Francja, Wielka Brytania czy Hiszpania. Po wejściu Polski do Unii okazało się, że polscy producenci potrafią świetnie wykorzystać dotacje na rozwój produkcji oraz możliwości dużego i chłonnego rynku. Rynek słodyczy w Polsce z całą pewnością znajduje się na fali wzrostowej. Myśląc o największych polskich markach na rynku słodkości, większość z nas wymieni zapewne Wawel, czy firmę Mieszko. Niestety, znajdują się one już w rękach zagranicznych koncernów. Milanówek Zakład Przemysłu Cukierniczego Milanówek działa na polskim rynku od sześćdziesięciu lat. Jego towarem flagowym są krówki produkowane według tradycyjnej receptury. Charakteryzują się gładką konsystencją i niepowtarzalnym smakiem. Wszystko za sprawą tradycyjnych przepisów i produktów najwyższej jakości. Firma dostarcza na rynek nie tylko klasyczne mleczne krówki, ale również krówki o smaku waniliowy, kakaowym, a nawet bananowym czy lukrecjowym. Milanówek jest także twórcą nowej wersji angielskich krówek oraz batonów krówkowych i batonów karmelowych. Kopernik To producent pierników i wafli oraz firma, która jest znana nie tylko polskim, ale i zagranicznym konsumentom. Takie rarytasy, jak „Toruńskie Pierniki”, „Katarzynki” czy „Wafle Teatralne” goszczą w wielu polskich domach. Tradycyjne receptury są największym skarbem toruńskiej fabryki, dlatego są bardzo pilnie strzeżone. Tago To bardzo znana polska firma rodzinna, która istnieje od 1966 roku. Została założona przez Tadeusza Gołębiewskiego. Jej siedziba mieści się w miejscowości Ciemne koło Radzymina. Tago należy do największych polskich zakładów cukierniczych. Zajmuje się przede wszystkim produkcją ciastek, herbatników, biszkoptów i innych cukierniczych wypieków. Jej sztandarowe produkty to „Czekoladowe Muzy”, „Czekoladowy Torcik” oraz „Rarytaski” Śnieżka Firma z dolnośląskich Świebodzic, prosperująca na rynku od 1946 roku słynie z doskonałej jakości surowców i sprawdzonych receptur. Kupując jej słodycze możemy być pewni, że nie zawierają żadnych sztucznych barwników, konserwantów oraz innej chemii. Najbardziej znane produkty śnieżki to cukierki „Michałki” i wafelki „Kokosowy Raj”. Oferta firmy wzbogaciła się również ostatnio o produkty bezglutenowe np. agrest czy żurawinę w czekoladzie. To odpowiedź na trendy obowiązujące na światowym rynku słodyczy. Skawa To jeden z najstarszych istniejących w Polsce zakładów cukierniczych. Powstał w Wadowicach w 1909 roku. Któż z nas nie zna trójkątnych wafelków oblewanych czekoladą o nazwie „Elitesse”? Skawa produkuje także draże „Korsarz” i herbatniki „B-mol”. Do najczęściej kupowanych cukierków Skawy należą karmelki „Iglo”, które wypełnione są nadzieniem lodowym. Sante Sante to stosunkowo młoda firma, po powstała w 1992 roku. Działa w sektorze zdrowej żywności, oferując otręby pszenne i owsiane, zarodki pszenne, kotlety sojowe, crunchy oraz mustli. Jeśli chcemy zaopatrzyć się w zdrowe słodycze, powinniśmy rozważyć wybór tej marki. To Sante jest producentem popularnych batoników proteinowych „Go”. Produkuje także batony mustli, chrupki kukurydziane, ciasta owsiane i jęczmienne i inne zdrowe przekąski. Tłumaczenie hasła "wyprodukować" na gruziński . წარმოება jest tłumaczeniem "wyprodukować" na gruziński. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Nawet w tak małym kraju jak Holandia, gdzie mieszka około 15 milionów ludzi, mennice i maszyny drukarskie będą pracowały w sumie przez trzy lata, żeby przed 1 stycznia 2002 roku wyprodukować 2,8 miliarda monet i 380
Wynika to z dobrej światowej koniunktury i oferty dostosowanej do zmieniających się gustów konsumentów - uważa dyrektor handlowy Zakładu Produkcji Cukierniczej "Brześć" Arkadiusz Drążek. W ostatnich latach na polskim rynku słodyczy była stagnacja, wynikająca głównie z silnej, wewnętrznej konkurencji oraz rozdrobnienia rynku. Sporym problemem był też import słodyczy z Ukrainy. Zdaniem dyrektora, choć słodycze ze Wschodu są niskiej jakości, to ich ceny są bardzo atrakcyjne ze względu na dostęp naszych sąsiadów do niższych cen cukru. Poprawę sytuacji może przynieść zniesienie limitowania produkcji cukru, które weszło w życie 1 października 2017. Eksperci DnB Bank Polska szacują, że zmiana dotychczasowych, unijnych regulacji pozwoli europejskim firmom obniżyć koszty produkcji słodyczy o ok. 0,5 mld dolarów. Jednakże od kilku miesięcy obserwowany jest wzrost cen jaj, wynikający z rosnącego popytu na ich eksport, co przekłada się na topniejące zapasy jaj na rynku wewnętrznym. Ograniczeniu kosztów produkcji nie sprzyjają także rosnące ceny opakowań, ponadto zwiększają się też wydatki przeznaczane na wynagrodzenia pracowników, transport, jak i na marketing oraz promocję. Oznacza to, że realna konkurencja z ukraińskimi producentami oraz odzyskanie części udziałów w rynku nadal będą stanowiły dla polskich producentów słodyczy spore wyzwanie - podkreśla Drążek. Zmieniają się trendy spożycia słodyczy. Konsumenci chcą słodyczy wysokiej jakości o różnorodnych smakach. Coraz większą popularnością cieszą się produkty wzbogacone zdrowymi składnikami z kategorii tzw. superfoods, np. nasionami i orzechami. Jednocześnie ograniczana jest ilość sztucznych barwników, konserwantów i dodatków. W ostatnich można było zaobserwować mocny rozwój słodyczy z segmentu "premium" czy "de lux" w eleganckich opakowaniach z oryginalnymi smakami. Według dyrektora, kolejne miesiące przyniosą dalszy rozwój "luksusowych" słodyczy, limitowanych, sezonowych serii łakoci, wyrobów rzemieślniczych opartych na tradycyjnych recepturach oraz słodkich produktów inspirowanych smakami z różnych stron świata. To następstwo rewolucji kulinarnej i podróżniczej, która jest widoczna w naszym kraju w ciągu ostatnich kilku lat. Rosnąca świadomość klientów wymusi też na producentach słodyczy konieczność informowania o składzie produktów. Popularne staje się też tzw. "free form", czyli poszukiwanie wyrobów pozbawionych określonego składnika, np. glutenu czy składników pochodzenia zwierzęcego. Podążając za trendami zachodnimi, polscy producenci także uwidaczniają skład swoich wyrobów, eksponując kluczowe składniki bądź ich wspomniany brak - zaznaczył Drążek. Zmieniają się trendy i oczekiwania konsumentów względem słodyczy i przekąsek. Konsumenci zjadają ich coraz więcej, a to oznacza dla producentów konieczność inwestycji w innowacje i nowoczesną infrastrukturę. Jak tłumaczy dyrektor, przystosowanie linii produkcyjnych do potrzeb rynku pozwoli firmom na rozwój, zwiększenie wydajności i tym samym budowanie przewagi konkurencyjnej. Dobre wyniki finansowe branży sprzyjają zaś inwestycjom nie tylko w tych największych zakładach, ale także w małych i średnich. Istotne znaczenie dla branży cukierniczej ma eksport. "Nic nie wskazuje na to, by w roku 2018 ekspansja zagraniczna miała ulec ograniczeniu. Zwłaszcza, że mamy już przetarte szlaki biznesowe praktycznie na wszystkich kontynentach, dzięki temu, że polskie firmy regularnie uczestniczą w najważniejszych, międzynarodowych imprezach branżowych poświęconych rynkowi FMCG czy stricte rynkowi słodyczy" - podkreślił Drążek.
Sebastian Rerak: Rozmawiamy w momencie szczególnym, tuż po ceremonii wręczenia Pani złotej płyty. TERESA WERNER: Złota płyta jest dla mnie wielkim wyróżnieniem, które odbieram jako docenienie mojej pracy i dowód na to, że podążam właściwą drogą. Album "Spełnić marzenia" sprzedaje się bardzo dobrze, bo najwidoczniej ludzie oczekiwali takich piosenek. Myślę, że uzupełniłam pewną lukę panującą na rynku. Pani muzyka kojarzona jest ze Śląskiem, ale chyba nie tylko tam ma Pani swoją publiczność? Nie, tak naprawdę więcej zaproszeń na koncerty otrzymuje z innych części Polski. Jestem Ślązaczką z krwi i kości, śpiewałam zresztą przez lata w zespole Śląsk, i te ludowe śląskie klimaty są mi bliskie. Chociażby piosenka "Dałabym ci, dała" ma pewien folklorystyczny rys (śmiech). Do tej pory nie śpiewałam jednak w języku śląskim. Może pora spróbować? Nie wykluczam tego. Do zespołu Śląsk trafiła Pani w wieku szesnastu lat. To był początek profesjonalnego śpiewania? Tak, wcześniej jedynie miałam za sobą jakieś występy na szkolnych akademiach i udział w kilku konkursach. Zawodowo zaczęłam śpiewać w Śląsku i od tamtego czasu nie zajmowałam się niczym innym. Mój zawód to po prostu artysta. Śląsk dał Pani okazję zobaczyć kawał świata. I to w czasach, kiedy każdy wyjazd zagranicę był czymś wyjątkowym. Byłam w Chinach, Japonii, RPA, miejscach, o zobaczeniu których mogłam wcześniej tylko marzyć. Poza tym miałam też możliwość odbyć audiencję u Jana Pawła II - uścisnęłam jego dłoń, przytuliłam się do jego ramienia... Wszystko to zdarzyło się dzięki zespołowi. Jak długo trwała Pani przygoda ze Śląskiem? Bardzo długo. Nie zdradzę, ile dokładnie, bo wtedy policzy Pan ile mam lat, a kobiet się o wiek nie pyta, prawda (śmiech)? Mogę jednak powiedzieć, że byłam artystką najdłużej występującą na deskach sceny. W zespole Śląsk na emeryturę przechodziło się w określonym wieku - panie po skończeniu czterdziestego roku życia, panowie pięć lat później. Ja przekroczyłam także ten drugi próg. I odchodząc ze Śląska, wiedziała już Pani, że chce kontynuować śpiewanie? Chciałam nadal śpiewać, bo jest to coś, co kocham najbardziej. Nie byłam gotowa robić nic innego, a nie mogłabym też usiąść w fotelu i całymi dniami patrzeć przez okno. Przez pewien czas występowałam w kabarecie, a w końcu napisałam własną piosenkę i nagrałam ją w przydomowym studiu. Tak się fantastycznie poukładało, że ten utwór, zatytułowany "Miłość jest piękna" trafił do radia, spodobał się słuchaczom i przez kilka miesięcy pozostawał na pierwszym miejscu Śląskiej Listy Przebojów, czyli niezwykle popularnej audycji Radia Piekary. Pani jest niekwestionowaną liderką Listy Śląskich Szlagierów Telewizji TVS, którą można chyba uznać za pewien lokalny fenomen. Nie tylko lokalny. Telewizja TVS ma oglądalność w całej Polsce, a także zagranicą. W każdym razie od czasu sukcesu piosenki "Miłość jest piękna", moje utwory są na niej zawsze wysoko notowane. Od pierwszego singla do płyty - ta droga okazała się nader krótka. Tak, ponieważ dzięki Liście Śląskich Szlagierów moją muzyką zainteresowała się wytwórnia Eska z Zabrza, z którą nawiązałam współpracę. Dzięki niej ukazał się album i zaczęły powstawać moje teledyski. Teledysków ma Pani na koncie całkiem sporo, a ich sceneria sugeruje, że były kręcone w południowej Europie. Brakuje w Polsce podobnie urokliwych miejsc? Nie brakuje, ale skorzystałam z możliwości nagrania wideoklipów w Chorwacji. Współpracuję z tamtejszymi artystami, śpiewam piosenki do ich kompozycji. Wybierając się w kolejną podróż do tego kraju, zabrałam ze sobą ekipę realizatorską i w ten sposób nakręciliśmy cały cykl teledysków. Pogoda sprzyjała, słoneczko świeciło, atmosfera do pracy była wspaniała. Przez kilkanaście dni nakręciliśmy świetny materiał. No właśnie, spora część Pani utworów skomponowali muzycy chorwaccy. Czy coś łączy Chorwację z Polską? Na pewno podobne temperamenty i styl życia mieszkańców obu krajów. Jesteśmy po prostu wesołymi ludźmi, lubiącymi takie ciepłe klimaty. Poza tym nie ma też między nami jakichś wielkich barier językowych - chorwacki jest dla Polaka całkiem zrozumiały. W teledysku do utworu "Kocham swoje morze" zaprezentowała Pani swoją skądinąd znakomitą figurę. Czy co bardziej konserwatywni odbiorcy nie zgłaszali zastrzeżeń do zbyt skąpego stroju? Powiem szczerze, że sama miałam pewne obiekcje w trakcie kręcenia tego klipu. Reżyser uznał jednak, że powinnam wystąpić w typowym stroju plażowym, więc zmontował teledysk tak, że na większości zdjęć widać mnie ubraną w bikini. Nie widzę w tym nic złego, bo tak w końcu chodzi się ubranym na plaży, ale i tak wysłuchałam kilku nieprzychylnych opinii, głównie od pań (śmiech). Niektóre były deczko zgorszone, prawdopodobnie nie tolerują pokazywania się w kostiumach kąpielowych. Mówi się trudno, będąc osobą publiczną, trzeba umieć przyjmować także i negatywne komentarze. Ma pani jakieś specjalne sposoby na zachowanie figury? Nie, zupełnie nie mam. Niebawem może jednak będę musiała narzucić sobie dietę, bo spalanie kalorii nie jest już takie, jak kiedyś (śmiech). Generalnie mam chyba dobre geny, niemniej trochę kontroli nie zaszkodzi, więc najpewniej dam sobie spokój ze słodyczami. Rzadko ćwiczę, bo nie mam czasu. Za bardzo skupiam się na muzyce - piszę teksty, nagrywam, gram bardzo wiele koncertów. Bardzo mnie to jednak cieszy, więc nie mam prawa narzekać. Moje życie kręci się wokół muzyki. W internecie bywa pani nazywana "królową śląskiego disco polo". Jak pani reaguje na ten przydomek? Uważam go za pewne nieporozumienie. Moja muzyka być może ma elementy wspólne z disco polo, trudno to wykluczyć, nie wiem jednak skąd wzięło się to określenie. Ktoś na własne potrzeby określił moje piosenki w ten sposób, a inni to podchwycili. Nie twierdzę, że disco polo mi się nie podoba, niemniej na dzień dzisiejszy nie uprawiam tego gatunku muzycznego. Jak zatem można Pani twórczość określić? Może po prostu jako muzykę rozrywkową? Dla kogoś będzie to folk, dla kogoś innego dance... Ja osobiście nie czuję potrzeby określania jej w żaden sposób. Tytuł Pani złotej już płyty brzmi "Spełnić marzenia". Pani udało się zrealizować wszystkie? Póki co tak, praktycznie w stu procentach. Zawsze chciałam śpiewać i być wśród ludzi. Wszystkie moje sukcesy spłynęły na mnie zupełnie nieoczekiwanie, i w dodatku bardzo szybko, zaraz po rozpoczęciu kariery solowej. Jakieś inne marzenia na pewno by się znalazły, ale na razie wszystko idzie znakomicie i obym nieraz jeszcze przeżyła jakąś miłą niespodziankę. Mówiąc w największym skrócie: jestem szczęśliwa i spełniona.
Jak podano, wartość sprzedaży światowego rynku czekoladowych słodyczy wyniosła w 2021 r. 115 mld dol. Według prognoz w 2023 roku ma ona wzrosnąć do 128 mld dol., a w 2027 - do 159,1 mld dol.E003B7 Sp. z spółka zależna Rafako, otrzymała zawiadomienie od Tauron Wytwarzanie o zaakceptowaniu umowy dotyczącej budowy bloku energetycznego w Elektrowni Jaworzno III oraz zgodę gwarantów tj. PKO BP, PZU i Banku Gospodarstwa Krajowego na jej zawarcie, w związku z czym spełniły się wszystkie warunki zawieszające umowę, podało Magellana ocenia, że wezwanie na 100% akcji ogłoszone przez Banca Farmafactoring (BFF) jest zgodne z interesem spółki i ma uzasadnienie biznesowe dla każdej ze stron, jednak zaproponowana cena 64,0 zł za akcję nie uwzględnia w sposób pełny potencjału wzrostu wartości spółki i nie odpowiada ona wartości godziwej spółki, podał nadzorcza spółki PKP Polskie Linie Kolejowe (PKP PLK) wszczęła postępowanie kwalifikacyjne na stanowiska prezesa oraz członka zarządu - dyrektora ds. finansowych i ekonomicznych, podały PKP zdecydowała o emisji maksymalnie 12 800 obligacji zwykłych na okaziciela serii N, o wartości nominalnej i cenie emisyjnej 1 000 zł każda, podała zarząd spółki PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa (LHS) w składzie: prezes Łukasz Górnicki i członkowie zarządu Mirosław Smulczyński oraz Daniel Pitrus - został odwołany z dniem 13 stycznia rezygnacje z funkcji. Na stanowisko prezesa spółki powołany został Zbigniew Tracichleb, a funkcję członków zarządu objęli Andrzej Skiba i Dariusz Sikora, podała zarząd PKP Informatyka - prezes Adam Filutowski i członek zarządu Jan Starzyk - złożyli z dniem 13 stycznia rezygnacje z funkcji. Na stanowisko prezesa zarządu spółki powołany został Tomasz Miszczuk, a funkcję członka zarządu objął Jakub Prusik, podała Waryński i Dantex uzyskały prawomocne pozwolenie na użytkowanie I etapu inwestycji Miasto Wola w Warszawie i w tym tygodniu rozpoczną przekazania mieszkań. W ramach projektu powstało 112 mieszkań, z których do tej pory sprzedano 111, wynika z komunikatu Waryńskiego. W II i III etapie tej inwestycji nabywców znalazło do tej pory odpowiednio 71% i 23% Polska otworzyło oficjalnie swoje drugie centrum Software Solutions Center w Polsce, tym razem w Poznaniu, podała prognozuje 115 mln zł skonsolidowanego zysku operacyjnego (EBIT) w 2016 r. oraz uznanie w przychodach spółek z grupy kapitałowej i w wynikach ich wspólnych przedsięwzięć łącznie 2,8 tys. mieszkań, podała konkurencja, drożejące ceny surowców, presja marżowa ze strony sieci handlowych, nowy podatek w handlu detalicznym oraz napływ tanich słodyczy z Ukrainy - to wszystko wpłynie na rodzimy rynek słodyczy, który będzie w tym roku dość trudny dla producentów, uważa ekspert z ZPC Brześć Arkadiusz Zachodni WBK przyjął ramowe zasady udziału w transakcji przejęcia Visa Europe Limited przez Visa Inc., zgodnie z którymi łączny proponowany udział banku w rozliczeniu transakcji ma wynieść 62,78 mln euro, w tym 46,74 mln euro w gotówce oraz 16,04 mln euro w akcjach Visa Inc., podała pojazdów obsługiwanych przez Grupę Masterlease powiększyła się do 26 556 na koniec 2015 r., co oznacza wzrost o 15% r/r, podała spółka. W ciągu całego ubiegłego roku Grupa sfinansowała 10 963 samochody (+30,7% r/r) o wartości przekraczającej 705 mln zł, podała Rozwoju Przemysłu (ARP) złożyła syndykowi wiążącą ofertę zakupu majątku składającego się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa Kieleckie Kopalnie Surowców Mineralnych w upadłości (KKSM), podała Orlen pomyślnie przeprowadził pierwszą synchronizację bloku gazowo-parowego we Włocławku z krajową siecią energetyczną, do której trafiły pierwsze dostawy prądu realizowane przez nową elektrociepłownię, podała w sieci Biedronka wzrosła o 3,2% r/r w sklepach porównywalnych (like-for-like, LFL) w 2015 r., zaś sprzedaż ogółem (w złotych) zwiększyła się o 9,1% r/r, podał właściciel sieci Jeronimo Dom sprzedała 493 mieszkań w 2015 r., co oznacza wzrost o 94% r/r. Celem spółki jest sprzedaż na poziomie 700 mieszkań w 2016 r., poinformował Poland sprzedał na polskim rynku 23 046 nowych samochodów wyprodukowanych przez Fiat Chrysler Automobiles (FCA), w tym 11 033 samochodów osobowych i 12 013 samochodów dostawczych, podała Computer Entertaiment America (SCEA) zaakceptowało finalną wersję gry "Layers of Fear" autorstwa Bloober Team na konsolę PlayStation 4, podała spółka. Data premiery gry na PS4 podana zostanie w przyszłym tygodniu razem z nazwą wydawcy "Layers of Fear".Orco Property Group przestanie być notowane na Euronext Paris od 18 lutego, podała Wytwórnia Surowic i Szczepionek złożył do Sądu Rejonowego Lublin-Wschód wniosek o otwarcie postępowania układowego na podstawie przepisów Prawa restrukturyzacyjnego, podała Rejonowy dla Warszawy ustanowił zarządcę przymusowego w miejsce tymczasowego nadzorcy sądowego w związku z wnioskiem o upadłość Hawe, podała jakość naszego artykułu:Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze W ubiegłym roku podczas jednej z imprez karnawałowych było tak: https://www.youtube.com/watch?v=uhD9KXOZJjs Mamy nadzieję, że w tym roku uda się zrobić Brody Dalle urodziła się 30 lat temu w Melbourne jako Bree Leslie Pucilowski. Z domu uciekła w wieku 16 lat, razem z liderem Rancid, Timem Armstrongiem. Burzliwe punkrockowe małżeństwo i tak przetrwało długo - aż do lipca 2003 roku, kiedy magazyn "Rolling Stone" opublikował zdjęcie Brody całującej się z frontmanem Queens Of The Stone Age, Joshem Homme. Jest z nim do dziś. Nowy rozdział rozpoczęła też w swojej artystycznej karierze - wraz z zespołem Spinnerette wydała w tym roku album, którym z pewnością narobi sporo hałasu. Na płycie i na scenie - szalona i pełna energii. Poza nią - dosyć nieśmiała. W rozmowie z serwisem zebrała się jednak na odwagę i opowiedziała o swojej nowej grupie, trudnym dzieciństwie i… polskim jedzeniu. Jesteś teraz w trakcie trasy koncertowej po Wielkiej Brytanii. Przez ostatnich kilka lat nie koncertowałaś zbyt dużo. Brakowało ci tego? BRODY DALLE: Raczej nie, nie przepadam za koncertami. Wolę pracować w studiu. Od czasu rozpadu The Distillers w twoim życiu wiele się zmieniło. Czy znalazło to swoje odbicie w muzyce? W pewnym sensie tak. Na pewno te wydarzenia sprawiły, że mam o czym pisać w Spinnerette. Kilka lat temu brytyjski "Guardian" pisał o tobie: "ta dziewczyna to przede wszystkim mocne brzmienie i furia". Czy te słowa wciąż są aktualne? Ciężko mi powiedzieć. Nie potrafię siebie obiektywnie ocenić, musiałby to zrobić ktoś inny. Wiem na pewno, że kiedy wychodzę na scenę, wciąż mam w sobie ten sam ogień. W tej kwestii nic się nie zmieniło. Niektóre rockowe wokalistki przyznają, że macierzyństwo działa na nie uspokajająco. Mnie to nie dotyczy [śmiech]. Bardzo nerwowo reagujesz na opinie, że twoi życiowi partnerzy mają wpływ na twoją muzykę. Nie posunąłbym się tak daleko, żeby porównywać okładki debiutanckich krążków Spinnerette i Queens Of The Stone Age, ale nie mogę się oprzeć wrażeniu, że nad całą płytą unosi się duch "Songs For The Deaf". Pytasz, czy mój mąż napisał moje piosenki? Wiem, że tego nie zrobił. Prawda wygląda tak, że na tej płycie prawie w ogóle nie grałam na gitarze. Większość partii tego instrumentu zarejestrował Alain Johannes, który ma bardzo podobny styl gry do Josha. Dotyczy to również pracy w studio. Wiesz, oni znają się od lat i wielokrotnie pracowali ze sobą, więc tych podobieństw na pewno jest więcej. Mogłam się spodziewać, że w jakimś stopniu będzie to przypominało Queens Of The Stone Age, ale na współpracę z Alainem zdecydowałam się dlatego, że dzięki niemu moje piosenki miały szansę stać się bardziej wysublimowane. W Distillers stawialiśmy przede wszystkim na prostotę i agresję, ale w przypadku Spinnerette zdecydowałam się na coś bardziej zróżnicowanego. Ja naprawdę lubię muzykę Queens Of The Stone Age, ale to nie oznacza, że chcę brzmieć jak oni. "Spinnerette" to dopiero debiut i na kolejnej płycie chcę nagrać jeszcze inną muzykę. Wspomniałaś o tym, że już nie grasz tak dużo na gitarze. Jak się z tym czujesz? To zależy - czasami dobrze, a czasami bardzo mi tego instrumentu brakuje, zwłaszcza na scenie. Czuję się wtedy w pewnym sensie naga. Ale możesz się bardziej skoncentrować na śpiewaniu. Czy przed sesją nagraniową Spinnerette brałaś jakieś lekcje? Nie, nigdy w życiu nie brałam lekcji śpiewu. Zaczęłam śpiewać w wieku 13 lat, ale muzyka Distillers wymagała trochę innego podejścia. Dodatkowo, duża liczba koncertów jakie graliśmy sprawiła, że zawsze miałam jakieś problemy ze swoim głosem. Wszystkie płyty Distillers były nagrywane zaraz po powrocie z trasy. Przed sesją nagraniową Spinnerette miałam długie wakacje, które trwały prawie trzy lata. Teraz znowu koncertuję i już na tym etapie mogę ci powiedzieć, że głos ewidentnie mi się spier*** [śmiech]. Na żywo Spinnerette brzmi przez to dużo ostrzej. Dlaczego na pierwszy utwór Spinnerette musieliśmy czekać prawie dwa lata? W tym czasie zmarł mój ojciec, Alain stracił żonę, zdecydowałam się też zakończyć współpracę z wytwórnią i rozpoczęłam poszukiwania nowej. Potrzebowałam nowego menedżera. Do tego doszły moje obowiązki względem mojej córki i męża. Oprócz tych "życiowych" spraw, spędziliśmy też mnóstwo czasu robiąc mastering płyty, który przeciągał się niemiłosiernie, bo cały czas dodawaliśmy kolejne kawałki. Tak się dzieje, jak zbyt długo zwlekasz z nagrywaniem płyty. Skoro wspomniałaś o rozstaniu z wytwórnią Sire, chciałbym się dowiedzieć dlaczego postanowiłaś rozpocząć współpracę z niezależnym labelem. Sprawa jest prosta - Sire nie spodobała się moja płyta. Stwierdzili, że ta muzyka za bardzo różni się od tego, co grali Distillers. Jednocześnie były też naciski, żebym poszła bardziej w stronę popu. Wydaje mi się, że nad tym wszystkim zaważył również aspekt ekonomiczny - nie mieli wystarczającą ilość pieniędzy, żeby zorganizować promocję albumu. Nie wiedzieli co ze mną zrobić. Wielkie wytwórnie nie potrafią się dostosować do wymogów rynku, który przez ostatnich kilka lat drastycznie się zmienił. Pracownicy tych wytwórni to idioci. Cały czas robią rzeczy, które nie mają już znaczenia. Nie chcę być z tym kojarzona. To dlatego EP-ka "Ghetto Love" ukazała się tylko w formie cyfrowej? W tym przypadku zaważył fakt, że chcieliśmy wydać ten materiał możliwie jak najszybciej. Postanowiliśmy rozpocząć współpracę z firmą Topspin Media, która specjalizuje się w sprzedaży muzyki w formie plików. Pobierają za to jakiś procent od sprzedaży, a ty możesz rozprowadzać materiał za pośrednictwem swojej strony internetowej. Nie zdecydowaliście się na wydanie od razu pełnej płyty. Czy dlatego, że chciałaś sprawdzić, jak ludzie zareagują na Spinnerette? Nie, nie traktowałam tego w ten sposób. Chodziło raczej o to, żeby fani dostali w końcu coś od nas. Część na pewno miała już dość czekania na nasz debiut. W jednym z wywiadów powiedziałaś, że Spinnerette to tak naprawdę tylko ty i muzycy, którzy Ci pomagają… Chodziło mi o skład koncertowy. Nie chcę, żeby powtórzyła się sytuacja z ostatnim wcieleniem Distillers. Zwalnianie ludzi i szukanie nowych na zastępstwo to naprawdę trudna sprawa. Teraz, kiedy jestem już trochę starsza, staram się unikać takich stresujących sytuacji. Czy to dlatego zdecydowałaś się kontynuować współpracę z Tonym, który grał też w Distillers? Nie, Tony był dla mnie bardzo naturalnym wyborem. To świetny gitarzysta i jeszcze lepszy przyjaciel. Choć prawdę powiedziawszy pierwszym muzykiem, z którym zaczęłam grać był Alain. To on ściągnął do Spinnerette Jacka Ironsa. Co ciekawe, pierwszym perkusistą miał być Jon Theodore z The Mars Volta, ale niestety nic z tego nie wyszło. Spinnerette według ciebie to dość karkołomne zestawienie niebezpieczeństwa i słodyczy. Nie bałaś się, że starsi fani Distillers znajdą w twoim nowym zespole tylko lukier? Jeżeli tak, to jest to tylko i wyłącznie ich problem. Na to już nic nie poradzę. Gdyby nie to, że spotkałam Alaina, Spinnerette pewnie byłoby w jakimś stopniu rozwinięciem formuły Distillers. Teraz to jest wypadkowa naszych gustów muzycznych. Nie będę ukrywała, że on miał na mnie ogromny wpływ. Utwór "Sex Bomb" zadedykowałaś Wandzie Jackson. Co zafascynowało cię w jej historii? Ten kawałek nie został napisany specjalnie z myślą o niej. Zadedykowałam "Sex Bomb" Wandzie podczas jednego z koncertów. Kocham jej piosenki i głos, który moim zdaniem jest jednym z najlepszych w historii muzyki popularnej. Problem polega na tym, że Wanda nie zdobyła należnego jej szacunku. Większość moich fanów do tej pory nie pojęcia kim była. Jeżeli uda mi się sprawić, że przynajmniej kilka osób zainteresuje się jej twórczością, to będzie to sukces. Przyznałaś, że teksty do nowych piosenek to w pewnym sensie osobiste egzorcyzmy, przy pomocy których próbujesz zmierzyć się ze swoimi problemami. Tak. W swoim życiu doświadczyłam wielu złych rzeczy. Mój biologiczny ojciec molestował mnie seksualnie jak byłam dzieckiem, a w wieku 15 lat miałam niezbyt miłe przygody z wymiarem sprawiedliwości. Wychowywała mnie matka, która nie miała pieniędzy i cały czas kombinowałyśmy, żeby związać koniec z końcem. Po kilku latach jako formę rekompensaty za to wszystko dostałam nawet specjalną zapomogę od rządu. Życie zawsze dostarczało mi tematów, o których mogłam potem pisać. Wiem, że nigdy nie uda mi się w ten sposób poradzić z wieloma sprawami, ale to i tak najlepszy możliwy sposób, by pozbyć się niektórych problemów. To wszystko sprawiło, że mogę lepiej wychowywać swoją córkę. Wiem, co powinnam jej zapewnić, a przed czym ją bronić. Dużo młodych dziewczyn traktuje cię jako swego rodzaju ikonę stylu. Kawałek Spinnerette znalazł się nawet na ścieżce dźwiękowej do pokazu mody Marka Jacobsa. Tak, to naprawdę mi schlebia. Wolałabym jednak, żeby ludzie kierowali się w życiu własnym rozumem, nie zapatrywali na innych. Jeżeli już muszą wzorować się na kimś, to powinni raczej zwracać uwagę na dobre cechy charakteru tej osoby. Na pewno czujesz teraz większą odpowiedzialność za to, co mówisz. Tak. I nie podoba mi się to, bo jestem artystką. Często muszę tłumaczyć ludziom co miałam na myśli, a tymczasem każdemu zdarza się czasami powiedzieć coś głupiego czy niekoniecznie poprawnego politycznie. Jestem dziewczyną, która wychowała się na punk rocku, a jak wiesz muzycy często pieprzą głupoty [śmiech]. Dalej uważasz, że największym punkrockowcem jest teraz Brüno? [śmiech] Pewnie, nie mogę się doczekać kiedy zobaczę ten film. To w międzyczasie możesz mi opowiedzieć o tym tajemniczym projekcie Josha, w którym bierze też udział John Paul Jones. [śmiech] Nie mogę. Już i tak za dużo o tym mówiłam. Jestem pewna, że jak coś więcej wypaplam, to Josh urwie mi głowę. Na pewno możesz sobie wyobrazić co z tego wyjdzie. Przyjedziesz ze Spinnerette do Polski? Bardzo bym chciała. Mój ojczym był Polakiem, więc od małego towarzyszyła mi polska kultura i jedzenie. W takim razie zapraszam i dziękuję za rozmowę. GGk7.
w tym roku pewna wytwórnia słodyczy
